Anavatanım Bangladeş, bugün tarifsiz bir acının karanlığına gömüldü. Dakka’nın Uttara ilçesinde, Bangladeş Hava Kuvvetleri’ne ait bir F-7 eğitim uçağı, içinde umut ve neşe dolu çocukların bulunduğu bir ilkokul binasına çakıldı. O an sadece bir bina değil; küçücük yürekler, hayaller, aileler ve tüm bir milletin vicdanı yerle bir oldu.
İlk açıklamalara göre 21 can hayata veda etti… Onlarca yaralı var, çoğu hâlâ yaşam savaşı veriyor. Kimi annesini bekliyordu okul çıkışında, kimi hayatında ilk defa adını yazmayı öğrenmişti o gün. Şimdi ise sessizlik hâkim; çantalar duvar dibinde, oyuncaklar küllerin içinde kaldı.
Ben burada, binlerce kilometre ötede olsam da… Ruhum o okulun avlusunda, gözüm o çocukların adını sayıklayan annelerde, yüreğim o topraklarda yanıyor. Bu sadece bir haber değil. Bu benim için içimde dinmeyecek bir çığlık, kalbime kazınmış bir yara…
Hayatını kaybedenlere Rabbimden rahmet, yaralılara acil şifalar, yakınlarına sabır diliyorum. Acınız acım, gözyaşınız gözyaşımdır.
Bangladeş’in üstüne çöken bu kara bulut dağılır mı bilmem… Ama şunu biliyorum: Unutmayacağım. Unutmayacağız.
Allah bizlere bir daha böyle acılar yaşatmasın.
Amin.
